บทความพิเศษ...สมาธิ 3 ระดับ

สมาธิ 3 ระดับ

  ถ้าไปคิดอย่างนี้เรียกว่า ผู้หวังผล  ไม่ใช่ผู้มองเหตุ  จิตก็ยิ่งฟุ้งซ่าน  นิ่งไม่เป็น  ทำไม่รู้ไม่ชี้  ทำเรื่อยไป  นั่นแหล่ะจะเป็นไวที่สุด  อารมณ์จะกลมกล่อมที่สุด  เป็นไวที่สุด  อันนี้เล่าสู่ฟัง ทีนี้อาตมาจะต่อเติมของเก่าซ้ำอีกทีหนึ่ง  ให้พวกเราได้เข้าใจ  ขอเวลาอีกสักนิดนึง  ไม่ยาว  การเข้าสมาธิหรือการทำสมาธินี่ประเสริฐ  ไม่มีอะไรเทียบได้  อาตมาเคยอ้างเสมอว่าอริยะชน

ในครั้งสมัยนั้น  มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข  ซึ่งพระองค์เองก่อนที่จะตรัสรู้ธรรมนั้น  พระองค์ยังนึกอะไรต่าง ๆ นานัปการ  เวลาหิวก็นึกถึงอาหารอันโอชาที่สนมกำนัลในนำมาถวาย  ในคราวที่อยู่เปลี่ยว ๆ เกิดเศร้า ๆ ก็นึกถึงยโสธราคู่ใจ  อันนี้อยู่ตลอดเวลา  มามองถึงสิ่งเหล่านี้นั้นเป็นความสุขอันประเสริฐ  การเสวยพระกระยาหารก็ดี  การเกี่ยวข้องกัยยโสธราก็ดี  สิ่งเหล่านี้ประเสริฐ อยู่อย่างนี้ตลอดเวลา จนกระทั่งพระองค์ตรัสรู้ธรรมแล้วจึงได้มองเห็นว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ใช่ความสุข  เป็นเรื่องของความทุกข์  ไปยึดเอาความทุกข์มาเป็นความสุขเท่านั้น  มีอยู่อย่างนั้น  แกละพระองค์ไม่เคยมองสิ่งเหล่านั้นประเสริฐกว่าธรรมมะ  ธรรมมะประเสริฐกว่าสิ่งเหล่านั้น  พระองค์อยู่ในธรรมมะของพระองค์ท่านตลอดชีวิต  บรรดาพระอริยะเจ้าทั้งหลายที่ตรัสรู้ธรรมตามพระพุทธเจ้านั้น  ขอทานก็มี  เศรษฐีก็มี  มหาเศรษฐีก็มี  คหบดี  คหบดีมหาศาล  สารพัดทุกอย่าง  กษัตริย์  มหากษัตริย์  ตรัสรู้ธรรมตามพระองค์  แต่ละท่านนั้นไม่มีถอยหลัง  ไม่มีถอยหลังเด็ดขาด  ดื่มด่ำอยู่ในธรรมมะของแต่ละท่านตลอดชีวิตของแต่ละองค์  ซึ่งเป็นอยู่อย่างนั้น  ไม่เคยปรากฏว่าถอยหลังออกมา  นอกจากปัจจุบันนี้แหล่ะอรหันต์สมัยใหม่  สมมุติตัวเองมาหลอกหลวงชาวโลกเขา  เออว่าฉันเป็นพระอรหันต์  แต่ยังประพฤติเลวทรามนานัปการนั้น  เราอย่าไปเชื่อถือ  เราเอาครั้งสมัยพุทธกาลเป็นเกณฑ์  นึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นเกณฑ์  เราไม่ต้องยึดใครเป็นครูอาจารย์  ยึดพระพุทธเจ้าดีหว่า  เป็นหลัก  เพราะนั้นขอให้พวกเราเข้าใจนี้  

เพราะนั้นการทำสมาธินั้นประเสริฐเลิศหาที่สุดมิได้  จะเอาเพียงแค่นิด ๆ มาเล่าสู่ฟัง  ขอเวลาอีกนิดนึงนะ  เอาแค่ขณิกะสมาธิเนี่ย  นะ  ถ้าเราทำสมาธิตะล่อมจิตให้อยู่ในวงแคบ  เอาพุทโธเป็นคู่ของใจอยู่เสมอ  พุทโธ พุทโธ  ทำอยู่เสมอ เสมอ  ตะล่อมอยู่ในวงแคบนี่  เอาแค่ตื้น ๆ ภพเบื้องต้น  นิดเดียงนั่นเอง  เอาแค่เข้าสู่ขณิกะสมาธินี่  จะซาบซึ้งที่สุด  ดีที่สุดไม่มีอะไรเทียบ  แต่ขณิกะนี่ไม่พ้นเสียงนะ  เสียงได้ยินอยู่แต่ไม่รำคาญ  ถ้าเสียงดัง ๆ ฟาดเปรี้ยงลงเนี่ยวูบขึ้นมา  แต่ประคองลงได้  แต่ไม่พ้นเสียง  แต่ประคองได้  แต่ความสุขเป็นอย่างไร  โอ้โห ซาบซึ้งเหมือน ๆ ได้ยาทิพย์ชโลมไปทั้งตัว  นั่งสามสี่ชั่วโมงสบาย ๆ ไม่มีทุกข์  ไม่กดไม่ดัน  ไม่กดไม่กั้น  ไม่มีอะไร  มีแต่ความสุข  ยาทิพย์ชโลมไปหมดทั้งตัวทุกเส้นทุกเอ็น  สลายมีความสุขเหลือประมาณที่สุด  อยากให้ลองดูซิ  ได้แค่นี้จะได้มองเห็นหน้าเห็นตาของความสุข  มาจากบรมสุข  ไม่ใช่สุขเจืออภิราคะ  เป็นความสุขแบบบรมสุข  สุขจากใจจริง ๆ  สุขจากความสงบ  อยากให้ลองดู  อยากให้ลองดู่แค่นี้  ประเสริฐที่สุดแล้ว  ประเสริฐจริง ๆ  ในเมื่อถอนสมาธิออกมาแล้ว  รู้จักอกเขาอกเรา  มีความเมตตาอารีย์ต่อผู้อื่น  แม้นว่าเราจะดุเขาบ้างเราจะทำอย่างโน้นอย่างนี้บ้าง  จุดเป้าหมายของเรามุ่งเพื่อธรรม  ไม่ได้ทำเพื่อความฉิบหายตายโหง  ทำเพื่อจะสงเคราะห์  ทำเพื่อจะนำพาเข้าสู่ธรรมมะ  ไม่ได้ทำเพื่อประชดประชัน  ไม่ได้ลุอำนาจกิเลสตัณหาเข้าประหัตประหารทำลายผู้อื่น  ไม่ใช่อย่างนั้น  มุ่งเพื่อธรรมเป็นใหญ่  อันนี้เป็นอย่างนั้น  มีความเมตตาอารีย์จริง ๆ  ถ้าเขาต่อยนิดนึง  

ถ้าเราสามารถทำสติให้สูงขึ้น  ในการที่สองอย่างสมบูรณ์  เราตะล่อมจิตเข้าสู่สมาธิลำดับที่สองได้อย่างสมบูรณ์  ในเมื่อเข้าไปแล้วเป็นไง  โอ้โห เอาแค่ประตูกำลังไต่เข้าไปไต่เข้าไปนี่นะ  ก็น่าดู  เรานั่งเนี่ยเหมือนกับว่า จะเหาะ จะลอย ขึ้นเลยนะ  เหมือนเราไม่ได้นั่งที่พื้นนั้นเลยนะ  เหมือนลอยอยู่บนอากาศ  เบา  หู ตา กาย จิต จะเบา  ใจจะเบา  เหมือนจะเหาะจะลอย  เดินจงกรมก็เหมือนเราไม่ได้เหยียบลงไปที่พื้น  เราก้าวไปมันหมดความรู้สึก  มันเหมือนลอยไปลอยมา  อันนั้นที่ว่าจวนเข้าจวนเข้าประตูแล้ว  ประตูอุปจาระ  อันนี้เข้าไปแล้ว  เริ่มเข้าไป  พอไปถึงประตูจริง ๆ เสียงจะหมดวูบลงไป  หมดลงไปเลย  พอเข้าไปถึงแล้วนี่  โอย  อันความสุขทั้งหลาย  ปิติ  อำนาจทั้งหลายรวมตัวอยู่ที่นี่หมด  ฐานนี้เป็นฐานอำนาจ  ฐานกำลัง  แม้นว่าจะเล่นฤทธิ์อะไรได้ทั้งนั้น  ต้องการอะไรได้ทั้งนั้น  อย่าว่าเลยแค่อะไรคนพูดนี่  อุ๊ยมาที่นี่ใหม่ ๆ  เอาไงล่ะ  เล่นฤทธิ์ถึงขนาดไหนหนอ  เออ คนเก่งหน่อยก็ไล่ผีสะบั้น  อะไรต่ออะไร  สารพัดทุกอย่าง  โอทำน่าดูก็แล้วกัน  นี่เอามาจากฐานนี้  ฐานนี้ล่ะสำคัญ  แต่แล้วจะได้มาวิชชาต้น  บุพเพนิวาสานุสติวิชา  เราเป็นใครมาจากไหน  ระลึกชาติหนหลังถอยได้เรื่อย ๆ  ๆ  เพราะตอนนี้ไม่มีเสียงภายนอกกวน  เป็นเรื่องของจิตกับสมาธิเข้าไปคุมกัน  ความรู้เกิดจากจิต  ความเข้าใจเกิดจากจิต  สามารถกำหนดถอยหลังรู้ชาติของตนเองได้  นี่ มันประเสริฐอย่างนี้หนา  ประเสริฐจริง ๆ ลองไปถึงซี่  ลองไปถึงซี่  รับรองได้ไม่มีอะไรเทียบได้  

อันที่สาม  ถ้าเรารักษาสติการที่สองได้อย่างสมบูรณ์นะ  เราจะเข้าสู่จุดนี้ลึกเข้าไปอีก  เสียงไม่มี  นิ่ง เงียบ  ไม่ได้ยินประสาทสมองทีนี้  เรื่องของจิตโดยเฉพาะ  ปัญญาที่เกิดขึ้นมาจากญาณฌานแท้ ๆ  แต่เป็นเพียงแค่อัปปนาสมาธิ  ไม่ใช่ฌานญาณ  โอ้โหอันนี้ล่ะนะ  ญาติโยมทั้งหลายเอ๋ย  ถ้าผู้ใดเข้าไปถึงแค่สามอันนี้  ประเสริฐจะรู้ได้ซะด้วยนะ  พวกเราเป็นใครมาจากไหน  เป็นใคร  เราจะเกิดความสงสารกันขึ้น  ด้วยเบื้องหลังของเราที่มองเห็น  เกี่ยวข้องกันมาอย่างไร  เราถึงจะก้าวไปสู่อันดับนี้ได้  เล่าผลเสียก่อนจึงจะเล่าเหตุให้ฟังในวันพระต่อไป  ก็ขอยุติแค่นี้  เราจะได้บำเพ็ญกัน